DDA/DDD mają trudności z doprowadzaniem zamierzeń do końca

 

DDA/DDD często odkładają sprawy na później, nie potrafią też doprowadzać ich do końca. W domu alkoholika były ciągłe niespełnione obietnice. Mnóstwo niezrealizowanych pomysłów. Nie uczona cie, jak zaplanować prace nad jakimś zadaniem, jak ją rozłożyć na etapy, nie dopingowano cię.
W zwykłym domu dzieci uczą się rozwiązywania problemów poprzez obserwację i naśladowanie rodziców. Ty nie miałaś takiej szansy. Dlatego odkładasz problemy na później albo ich nie rozwiązujesz.

Dzieci alkoholoków zgadują, co jest nomalne

 

Żyjąc w rodzinie alkoholowej dzieci nie mają doświadczeń, co to jest normalna rodzina, normalne zachowania. Starają się to podpatrzeć u innych i naśladować. Maskują się, udają, żeby nie wyszło, że nie wiedza jak się zachować.  Boją się pytać o radę, więc są zagubieni. Życie w rodzinie alkoholowej było życiem chaotycznym, z którego uciekałaś w świat fantazji, wyobrażania sobie, coby było, gdyby rodzic nie pił. Wiedzę o zwykłych rodzinach czerpałaś z telewizji, filmów, które rzadko ukazują realistyczny obraz, na ogół idealizują relacje rodzinne. Nie masz układu odniesienia. W dzieciństwie musiałaś ukrywać swoje uczucia, można było wyrażać jedynie te, które rodzice uważali za dopuszczalne. Robiłaś tak po to, aby zadowolić swoich rodziców. Musimy nauczyć się, że wszystkie uczucia są dopuszczalne, naturalne i normalne.

Jakie cechy i zachowania mają DDA/DDD

Mówimy o pełnoletnim "dziecku", które ma wiele pytań i niepewności w stosunku do życia i relacji z innymi. DDA/DDD ma pewne cechy czy zachowania, które są typowe dla tej grupy. Nie ze wszystkimi musisz się identyfikować, ale z niektóre na pewno wydadzą Ci się znajome.

• Dzieci alkoholików zgadują co jest normalne
• Maja trudności z przeprowadzaniem swoich zamiarów od początku do końca
• DDA/DDD kłamią, gdy równie dobrze mogłyby powiedzieć prawdę
• Osądzają siebie bezlitośnie
• Trudno im bawić się i przeżywać radość
• DDA/DDD traktują siebie bardzo poważnie
• Trudno im nawiązywać bliskie kontakty
• Przesadnie reagują na zmiany, na które nie mają wpływu
• Bezustannie poszukują potwierdzenia i uznania
• Myślą, że różnią się od wszystkich innych
• DDA/DDD są albo nadmiernie odpowiedzialne albo nadmiernie nieodpowiedzialne
• Są niezwykle lojalne, nawet gdy druga osoba na to nie zasługuje

Dezyderata

DEZYDERATA

 

 

Przechodź spokojnie przez hałas i pośpiech, i pamiętaj, jaki spokój można znaleźć w ciszy.

O ile to możliwe, bez wyrzekania się siebie bądź na dobrej stopie ze wszystkimi.
Wypowiadaj swoją prawdę jasno i spokojnie, wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych, oni też mają swoja opowieść.
Unikaj głośnych i napastliwych - są udręką ducha.
Porównując się z innymi możesz stać się próżny i zgorzkniały, bowiem zawsze znajdziesz lepszych i gorszych od siebie.

Niech twoje osiągnięcia zarówno jak plany będą dla Ciebie źródłem radości.
Wykonaj swą pracę z sercem - jakakolwiek byłaby skromna, ją jedynie posiadasz
w zmiennych kolejach losu.
Bądź ostrożny w interesach, na świecie bowiem pełno oszustwa.
Niech Ci to jednak nie zasłoni prawdziwej cnoty; wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów
i wszędzie życie pełne jest heroizmu.

Bądź sobą, zwłaszcza nie udawaj uczucia.
Ani też nie podchodź cynicznie do miłości, albowiem wobec oschłości i rozczarowań ona jest wieczna jak trawa.
Przyjmij spokojnie co Ci lata doradzają z wdziękiem wyrzekając się spraw młodości.

Rozwijaj siłę ducha, aby mogła cię osłonić w nagłym nieszczęściu.
Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.
Obok zdrowej dyscypliny bądź dla siebie łagodny.
Jesteś dzieckiem wszechświata nie mniej niż drzewa i gwiazdy, masz prawo być tutaj.
I czy to jest dla ciebie jasne, czy nie - wszechświat bez wątpienia jest na dobrej drodze.

Tak więc żyj w zgodzie z Bogiem, czymkolwiek On ci się wydaje,
czymkolwiek się trudzisz i jakiekolwiek są twoje pragnienia, w zgiełkliwym pomieszaniu życia zachowaj spokój ze swą duszą.
Przy całej swej złudności, znoju i rozwianych marzeniach jest to piękny świat.
Bądź pogodny. Dąż do szczęścia.


Max Ehrmann

Co przeżyłaś w dzieciństwie?

 

Żyjąc w rodzinie alkoholowej lub dysfunkcyjnej, mimo że byłaś dzieckiem, nie zachowywałaś się jak dziecko. Byłaś smutna, nie psociłaś, nie było w tobie spontaniczności. Nie czułaś się jak dziecko.
Pełniłaś różne role w rodzinie, np. nadzwyczaj odpowiedzialnej osoby, która starała się zasłużyć na miłość rodziców lub kozła ofiarnego, żeby zwrócono na ciebie uwagę. Mogłaś być tez błaznem klasowym albo "niewidocznym dzieckiem".
W domu alkoholika zawsze było wyczuwalne napięcie lub niepokój. Nigdy nie było wiadomo, co się wydarzy. Ojciec alkoholik potrafił być kochający ale też nieobecny lub agresywny. Matka była rozdrażniona i zmęczona, czułaś że jej przeszkadzasz.
Jeżeli uzależniona była matka to możliwe, że ojciec odszedł albo do późna przesiadywał w pracy. Albo przeciwnie, wracał wcześniej i wykonywał za matkę jej obowiązki. W końcu pewni przejęłaś obowiązki, które wykonywała matka.
Jeżeli oboje rodzice byli alkoholikami to było jeszcze trudniej. Napięcie było ogromne, nie było sposobu żeby się od niego uwolnić.
Żyjąc w takim domu prawdopodobnie myślałaś, jak z niego uciec. Żyłaś w baśniowym świecie fantazji i marzeń, Nie mogłaś podzielić się swoimi domowymi problemami z przyjaciółmi, nauczyłaś się tłumić większość swoich uczuć. Nauczyłaś się utrzymywać w sekrecie picie ojca. Byłaś w pułapce, bałaś się opuścić dom, bałaś się, co stanie się z rodzicami. Byłaś sama ze swoim bólem, jak w potrzasku.

wg Janet G. Woititz  "Dorosłe dzieci alkoholików"

Obietnice DDA/DDD

 CEL DO OSIĄGNIĘCIA

 

Naszym celem nie jest znalezienie wygodnego usprawiedliwienia dla wszystkich naszych wad i niepowodzeń. Celem jest wzięcie odpowiedzialności za swoje życie, a w szczególności nauczenie się przeżywania go z pozycji osoby dorosłej zamiast z pozycji zranionego dziecka. Niezależnie od tego jak wielkie trudności mogą stanąć nam na drodze, warto uczynić wiele, aby uleczyć hamujące nasz rozwój wewnętrzne zranienia, odnaleźć siebie i zacząć "żyć swoim życiem".
Pamiętajmy: trudne dzieciństwo nie usprawiedliwia - trudne dzieciństwo zobowiązuje.

Obietnice DDA

1. Odkryjemy naszą prawdziwą tożsamość, kochając i akceptując siebie.
2. Nasza samoocena znacznie się poprawi, gdyż zaaprobujemy siebie w życiu codziennym.
3. Opuści nas strach przed ludźmi mającymi nad nami władzę lub przewagę, a także potrzeba "przypodobywania się" innym.
4. Wzrośnie w nas zdolność do dzielenia intymności.
5. Gdy przezwyciężymy w sobie problem opuszczenia w dzieciństwie, odzyskamy siłę ducha i charakteru, a równocześnie staniemy się bardziej tolerancyjni wobec ludzkich słabości.
6. Uzyskamy poczucie stabilizacji, spokoju i bezpieczeństwa.
7. Nauczymy się radości życia i zabawy.
8. Będziemy wybierać i kochać ludzi, którzy potrafią kochać i być odpowiedzialnymi.
9. Będzie nam łatwiej ustanawiać dla siebie zdrowe granice.
10. Opuści nas obawa przed porażką i sukcesem, gdyż zaczniemy intuicyjnie dokonywać zdrowych wyborów.
11. Z pomocą naszej grupy DDA, stopniowo uwolnimy się od naszych dysfunkcyjnych zachowań.
12. Stopniowo, z pomocą naszej Siły Wyższej nauczymy się oczekiwania wszystkiego tego co najlepsze, jak również otrzymywania tego.

 Zamierzamy poznać nową wolność i nowe szczęście. Nie zapomnimy przeszłości, ani nie chcemy zatrzasnąć za nią drzwi. Zrozumiemy słowa "pogoda ducha" i zaznamy spokoju umysłu. Niezależnie od tego, jak trudne były nasze problemy, ujrzymy, że nasze doświadczenia mogą pomóc innym. Zniknie uczucie bezużyteczności i goryczy. Pozbędziemy się egoizmu i staniemy się życzliwi wobec ludzi. Przestaniemy być zagubieni. Cała nasza postawa i pogląd na życie ulegną zmianie. Opuści nas strach przed ludźmi i obawa o byt materialny. Będziemy intuicyjnie wiedzieć, jak postępować w sytuacjach, w których dotychczas nie potrafiliśmy sobie radzić. Nagle zauważymy, że Bóg czyni dla nas to, czego nie byliśmy w stanie dla siebie zrobić.

Kim jest DDA/DDD

KIM JEST DDA/DDD - Dorosłe dziecko z rodziny alkoholowej/dysfunkcyjnej

Dobrze opisuje to fragment książeczki "12 Kroków dla Dorosłych Dzieci z uzależnieniowych i innych rodzin dysfunkcyjnych":

Dorastaliśmy w rodzinach dysfunkcyjnych. Ich środowisko wypaczyło nasze myślenie o nas samych i o otaczającym nas świecie. Widząc siebie w krzywym zwierciadle informacji i sygnałów dawanych nam przez naszych rodziców, uwierzyliśmy, że jesteśmy "nie w porządku". Zostaliśmy pozbawieni naszej autentycznej tożsamości i zaczęliśmy szukać sposobów na dobre samopoczucie. Chociaż wyglądamy jak dorośli, nadal zachowujemy się jak dzieci i pozwalamy, aby inni mieli wpływ na nasze myślenie o sobie, nasze poczucie własnej wartości i nasze szczęście. Nasze nieprawidłowe myślenie było przyczyną tego, że podejmowaliśmy decyzje, które nas niszczyły. Dlatego też chcemy przestać poprawiać własne samopoczucie nieskutecznymi zachowaniami, nadużywaniem innych ludzi, seksem, substancjami odurzającymi, manią posiadania, manią sukcesu, pieniędzmi itp.

(12 Kroków dla Dorosłych Dzieci z uzależnieniowych i innych rodzin dysfunkcyjnych, "Akuracik", W-wa 1996)