Żyjąc w rodzinie alkoholowej lub dysfunkcyjnej, mimo że byłaś dzieckiem, nie zachowywałaś się jak dziecko. Byłaś smutna, nie psociłaś, nie było w tobie spontaniczności. Nie czułaś się jak dziecko.
Pełniłaś różne role w rodzinie, np. nadzwyczaj odpowiedzialnej osoby, która starała się zasłużyć na miłość rodziców lub kozła ofiarnego, żeby zwrócono na ciebie uwagę. Mogłaś być tez błaznem klasowym albo "niewidocznym dzieckiem".
W domu alkoholika zawsze było wyczuwalne napięcie lub niepokój. Nigdy nie było wiadomo, co się wydarzy. Ojciec alkoholik potrafił być kochający ale też nieobecny lub agresywny. Matka była rozdrażniona i zmęczona, czułaś że jej przeszkadzasz.
Jeżeli uzależniona była matka to możliwe, że ojciec odszedł albo do późna przesiadywał w pracy. Albo przeciwnie, wracał wcześniej i wykonywał za matkę jej obowiązki. W końcu pewni przejęłaś obowiązki, które wykonywała matka.
Jeżeli oboje rodzice byli alkoholikami to było jeszcze trudniej. Napięcie było ogromne, nie było sposobu żeby się od niego uwolnić.
Żyjąc w takim domu prawdopodobnie myślałaś, jak z niego uciec. Żyłaś w baśniowym świecie fantazji i marzeń, Nie mogłaś podzielić się swoimi domowymi problemami z przyjaciółmi, nauczyłaś się tłumić większość swoich uczuć. Nauczyłaś się utrzymywać w sekrecie picie ojca. Byłaś w pułapce, bałaś się opuścić dom, bałaś się, co stanie się z rodzicami. Byłaś sama ze swoim bólem, jak w potrzasku.
wg Janet G. Woititz "Dorosłe dzieci alkoholików"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz